رابطه هوش معنوی با راهبردهای مدیریت تعارض در کارکنان مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم دانشگاه علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین هوش معنوی با راهبردهای مدیریت تعارض در کارکنان مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود. روش کار:  این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن را کلیه کارکنان مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم دانشگاه علوم پزشکی مازندران به تعداد 450 نفر تشکیل می­دادند که براساس جدول کرجسی و مورگان (1970) تعداد 210 نفر با روش نمونه­گیری تصادفی – طبقه­ای براساس جنسیت به­عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده­ها از پرسش­نامه هوش معنوی کینگ (2008) با 24 سوال و چهار مولفه (تفکر انتقادی وجودی، تولید معنای شخصی، آگاهی متعالی و توسعه سطح هوشیار) و پرسش­نامه راهبرد مدیریت تعارض پوتنام و ویلسون با 30 سوال و در سه بعد (راهبردهای عدم مقابله، راه­حل­گرایی و کنترل)، استفاده شده است. یافته ها: روایی صوری و محتوایی ابزارها به تایید متخصصان امر رسید و پایایی آنها با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش­نامه هوش معنوی 852/0=α و پرسش­نامه راهبردهای مدیریت تعارض 73/0=α بدست آمده است. جهت تجزیه و تحلیل  داده­ها از آزمون­های همبستگی پیرسون، t مستقل، تحلیل واریانس  یک­راهه و رگرسیون استفاده شده است. نتیجه: نتایج نشان داد که؛ بین هوش معنوی با راهبردهای (عدم مقابله و راه­حل­گرایی) در کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد ولی بین هوش معنوی با راهبرد کنترل رابطه معناداری وجود ندارد. بین هوش معنوی و راهبردهای مدیریت تعارض در کارکنان برحسب جنسیت و سطح تحصیلات تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که راهبرد راه­حل­گرایی بیشترین ارتباط را با هوش معنوی دارا بود.